Szczęśliwego Nowego Roku!

Szampańskiej Imprezy Sylwestrowej i Cudownego Nowego Roku:)

 Agata!

Lucky me!

   Pamiętam czasy gimnazjalno -licealne, gdy krzykiem mody były bardo nisko opuszczone dżinsowe szwedy (biodrówki) koniecznie noszone  z opiętymi sportowymi bluzami i adidasami-muszelkami .Wtedy to było dopiero coś, a dziś oglądając zdjęcia śmieję się z tego, jaka byłam durna, ślepo podążając za panującymi "trendami". Patrząc teraz dochodzę do wniosku, że   mimo, iż zazwyczaj próbowałam podążać za tymi  "modowymi szałami" tak na prawdę nigdy nie czułam się w tych ubraniach stu procentowo w swojej skórze.
   W ostatniej klasie liceum odkryłam ubraniową tajemnicę mojego życia - zdałam sobie sprawę, że z moim typem figury szeroki dół ( zakrywający nogi) z mega dopasowaną górą powoduje , że wyglądam milion lat  starzej i ogólnie niekorzystnie. Opuszczony stan skracał moje nogi , a obcisła góra uwydatnia  brzuch, który do dziś zawsze mi towarzyszy :) Wtedy właśnie kupiłam swoje  pierwsze czarne rurki, przestałam  usilnie wbijać się w koszulki w rozmiarze S i odkryłam zbawienny wpływ   tuniki i luźnego T-shirtu. I w końcu zaczęłam się sobie podobać. Zaczęłam się zastanawiać, jak ja- wielka miłośniczka romansów kostiumowych mogłam wieczorami  czytywać Jane Austen i napawać się historycznymi adaptacjami filmowymi, a w ciągu dnia stylowo przypominać dziewczynę dresiarza...
  Jak sami możecie zaobserwować mój blog nie jest na topie, nie  ma zawrotnej liczby odwiedzin w statystykach, nie noszę ubrań z ostatnich pokazów mody i szczerze mówiąc od jakiegoś czasu przestałam nawet śledzić pokazowe rewelacje. Mój blog nie przynosi mi korzyści materialnych, ale daje mi coś więcej  -ogromną frajdę z prowadzenie czegoś w stylu "e-fotopamiętnika". Blog powstał ponad trzy lata temu i cieszę się, że mogę powiedzieć,  że był jest i będzie w stu procentach   mój:)

Na zdjęciach ze mną moja siostra Ewa i przystojny Lucky:)

Agata gotuje: pizzerinki z pomidorami

Ostatnio zaniedbuję bloga, więc mam nadzieję,że w Nowym Roku uda mi się to zmienić. Z tego względu, że ostatnio, wciąż  wszędzie myszkuję i wyszukuje nowe przepisy ( wciągnęłam w to całą rodzinę i gdy jadę do domu mam naszykowaną  całą stertę kulinarnych wycinków), mam kilka asów w rękawie, którymi się z Wami wkrótce podzielę. Dziś przepis na fajny dodatek do sałatek lub pikantnych zup kremów- pizzerinki z pomidorami.

Składniki:

Ciasto:

*120g twarogu

*4 łyżki oleju

*sól, bazylia

*3 ząbki czosnku

*jajko

*250g mąki

*2 łyżeczki proszku do pieczenia

*4 łyżki mleka

*2 łyżki zieleniny (np, bazylia, lub pietruszka, koper lub oregano)

*tłuszcz do formy

Masa:

*4 pomidory ( pokrojone w grube plastry)

*2 jajka

*125 ml śmietany

* pikantny żółty ser (starty na tarce)

*sól i pieprz

Twaróg mieszamy z olejem, szczyptą soli i jajkiem. Dodajemy przesianą mąkę z proszkiem do pieczenia, mleko, zieleninę i przeciśnięty przez praskę czosnek. Ciasto serowe wykładamy na wysmarowaną tłuszczem blachę. Pomidory kroimy w grube plastry i obkładamy nimi ciasto. Na koniec całość zalewamy masą jajeczno-śmietanową i posypuję tartym żółtym serem. Zapiekankę pieczemy 50 min w temperaturze 180 stopni. Pizzerinki najlepiej smakują na zimno jako pieczywo do sałat. 

P.S. zamiast pomidorów świetnie sprawdzi się szynka pokrojona w kostkę lub smażony por. Smacznego!

Kocham KINO!

Jesienią zawsze nadrabiam zaległości filmowe, w tym roku tak mnie wciągnęło, że każdego dnia muszę obejrzeć przynajmniej jedną nową pozycję, najlepiej z historyczno- romantycznym zabarwieniem . Większość filmów kostiumowych, które się ukazały znajdziecie na stronie kinomaniak.tv/ ( zakładka filmy kostiumowe), jednak aby obejrzeć film bez limitu najlepiej zalogować się tam rano ( np. przed pracą, tak jak robię to ja). W ostatnim czasie odnalazłam kilka naprawdę niezwykłych historii, których wstyd powiedzieć do tej pory nie znałam np. Jane Eyre albo Coco Chanel, i kilka nagłośnionych produkcji, których już drugi raz na pewno nie obejrzę- "Zakochani w Rzymie" ( nigdy nie mogłam zrozumieć co ludzie widzą w filmach Woodego Allena ;/ ) lub "Mój tydzień z Marilyn". Poniżej przedstawiam dziesięć ostatnio obejrzanych przeze mnie pozycji i  zachęcam  do miłego niedzielnego oglądania:)

****** "Jane Eyre"( 2011) Moja ocena- 6/6 ******

*** "Mój tydzień z Marilyn"( 2011)  Moja ocena- 3/6 ***

** "Zakochani w Rzymie"(2012)  Moja ocena- 2/6 **

**** "Angel" (2007) Moja ocena- 4/6 ****

***** "Pokuta"( 2007) Moja ocena- 5/6 *****

** "Uwodziciel" (2012) Moja ocena- 2/6 **

****** "Coco Chanel" (2009) Moja ocena- 6/6 ******

***** "Strach" (1996) Moja ocena 5/6 *****

*** "Jedwab" (2007) Moja ocena- 3/6 ***

***** "Księżniczka Montpensier" (2010 ) Moja ocena- 5/6 *****

P.S. Plakaty pochodzą z mojej ulubionej strony filmweb.pl

November girl

O tym, że sukienka/ tunika i mini płaszcz to mój ulubiony zestaw na jesień i zimę pisałam już kilka razy (TU,  i Tu) . Musi być kolorowy akcent w postaci, komina, szalika lub beretu, kwiecisty wzór i dziewczęcy krój.Tym razem pochwalę się nowym płaszczem River Island ( upolowanym w lumpeksie), czarnymi, sznurowanymi koturnami i pudrowym szalikiem. W tle któryś już raz z kolei ogródek moich Dziadków z kocimi mieszkańcami. Dobrej nocy!
a.

nowości

Dziś pochwalę się moim nowym nabytkiem , który parę dni temu wrócił ze mną  z kolejnej "podróży" w rodzinne strony.  Różana tunika ma w sobie wszystkie elementy, które lubię - dekolt zwieńczony kokardą, koronkowe wykończenie, lekko bufiaste rękawy, zwiewność i kwiecisty wzór. Zamierzam nosić ją również jako sukienkę z białą dłuższą halką zakończoną koronką. Ostatnio zaglądając do mojej szafy  zdałam sobie sprawę, że są  w niej głównie  kwiatki, sukienki i pastele..cóż w końcu ubrania, które nosimy są  podobno odzwierciedleniem naszych dusz ,a biorąc pod uwagę moją miłość do natury, historii z przeszłości i kostiumowych produkcji  coś w tym chyba musi być ;)

Dodatkowo kilka innych nowości: sukienka New Look (sh), fioletowa bluzka w drobną łączkę atmosphere (od Mamy), letnia, jasna sukienka ZARA (sh), spódnica w bratki H&M (sh)

Pictures of me/ pastelowa jesień